Urodzony 05.02.1844 r. w Samborze. Jego ojciec Ferdynand był oficjalistą w tamtejszym sądzie okręgowym. Wybuch powstania styczniowego w 1863 r. spowodował, że Roman, wówczas uczeń VI klasy gimnazjum w Drohobyczu, pod pozorem wyjazdu do dziadka, porzucił naukę i udał się do obozu powstańczego w Ojcowie. Tam znalazł się w I Rocie pułku „Żuawów Śmierci” Francoisa Rochebruna. Był najmłodszym Żuawem. Walczył w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. Później również jako Żuaw przeszedł szlak bojowy od Sosnówki, przez Giebułtów, Chroberz, aż po bitwę na Grochowiskach. Choć w bitwie tej został ranny w głowę i czoło, udało mu się przejść z wojskiem Langiewicza do Galicji. Później walczył w oddziale Jana Zapałowicza – Żalplachty. Wziął udział w potyczce pod Tyszowcami, zaś 19 maja 1863 r. w bitwie pod Tuczapami, został pchnięty bagnetem w ramię i bok. Schronienie znalazł w stodole, która jednakże została podpalona przez Kozaków. Pomimo tego również udało mu się zbiec do Galicji, gdzie leczył się z odniesionych ran. W początkach 1864 r. znalazł się pod komendą hrabiego Wojciecha Komorowskiego, poznanego w czasie pobytu w oddziale Żuawów Śmierci. Już 18 stycznia 1864 r. wziął udział w bitwie pod Starą Wsią. Klęska poniesiona w bitwie spowodowała, że aby ratować swoje życie Dallmajer musiał ukryć się w klasztorze w Sokalu. Później schronił się w rodzinnym Samborze, gdzie przy rewizji domu rodzinnego został aresztowany i osadzony w więzieniu. Po wyjściu na wolność wybrał drogę emigracji. Studiował medycynę, a po jej ukończeniu podjął pracę jako lekarz w serbskiej armii. Mieszkał w miejscowości Obrenovac nad Sawą, nieopodal Belgradu. W wojsku serbskim doszedł do stopnia pułkownika, założył też rodzinę. Jego pragnieniem był powrót do kraju, lecz plany te pokrzyżował wybuch wojny bałkańskiej.
Z okazji 50-lecia wybuchu powstania styczniowego spisał „Moje wspomnienia z powstania 1863-1864 roku”, które ukazały się w Lipsku w 1912 r. Jak podaje spis serbskich lekarzy poległych podczas wojen bałkańskich i I wojny światowej, Roman Dallmajer zmarł 23.10.1914 r. w Obrenovacu w wieku 70 lat. Przyczyną była wada serca. Spoczywa na cmentarzu w Obrenovacu.
Źródło:
- Janusz Uhma za: www.powstanie1863.muzeumhistoriikielc.pl
- www. Sejm-wielki.pl
- Dallmajer Roman: W Giebułtowie; Ojców – Miechów [w:] Ojczyźnie naszej, Polsce, bądźmy wierni. Bitwa miechowska 17 lutego 1863 roku w relacjach uczestników powstania styczniowego i świadków zniszczenia miasta, wybór i redakcja Maria Słuszniak, Miechów 2018, s. 93-101.
MF
