Urodził się w Płazowie jako syn Grzegorza i Marii z Żukotyńskich. Ojciec był urzędnikiem w salinach w Bochni i Niepołomicach, a w 1830 r. brał udział w walkach powstańczych.
Władysław po ukończeniu gimnazjum w Bochni został studentem Instytutu Technicznego w Krakowie, skąd z kolegami udał się do powstania. Nauczyciele Instytutu dość długo fałszowali listy obecności aby ukryć przez Austriakami fakt nieobecności młodych ludzi.
Władysław wraz z oddziałem Apolinarego Kurowskiego doznał klęski w Miechowie, skąd szczęśliwie udało mu się powrócić do domu, gdzie w tajemnicy ukrył broń. Ojciec postanowił wysłać go na studia do Pragi ale ten znowu ruszył do powstania.
Po upadku powstania Władysław zmienił nazwisko na Żukotyński (nazwisko panieńskie matki), aby nie narażać rodziny a szczególnie ojca urzędnika, na represje ze strony władz austriackich. Wyjechał do Rumunii (skąd pisał do ojca o pieniądze) a następnie do Turcji i Francji. Po ogłoszeniu amnestii w 1867 r. zamieszkał we Lwowie. Początkowo ukrywał swój powrót przed rodziną, w końcu jednak odnowił kontakty z ojcem. Zmarł w 1872 r. w biedzie we Lwowie. Jego grób istniał na Łyczakowie jeszcze po I wojnie światowej. Na grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim znajduje się pamiątkowa tablica z datami jego życia.
Pamięć o nim zachowała się w rodzinie dzięki kilku listom, dwóm zdjęciom i dzięki bezpośredniemu źródłu – Stanisławowi Barabaszowi, który był przyrodnim bratem Władysława. Stanisław żył 92 lata, zdążył opisać swoją młodość i opowiedzieć o niej trochę córkom i wnuczkom. Zarówno on, jak i jego starszy brat Wiktor, dyrektor konserwatorium w Krakowie, utrzymywali też kontakty ze środowiskiem dawnych powstańców.
WB
Źródła:
- biogram opracowany przez praprawnuczkę Stanisława Barabasza, Martę Dvořák
- www.genealogia.okiem.pl
- www.bochenskiedzieje.pl
