Urodził się w Sanoku w 1846 r. Jako 17 letni młodzieniec wyruszył do Królestwa i wstąpił do oddziału formowanego w Ojcowie przez Apolinarego Kurowskiego. Wziął udział w walkach oddziału ojcowskiego. Po klęsce miechowskiej wstąpił do oddziału pod dowództwem Marcina Borelowskiego ps. Lelewel. Z oddziałem tym walczył pod Panasówką, na Sowiej Górze pod Batorzem. Po klęsce wycofując się do Galicji został aresztowany na granicy austriackiej. Prze kilka tygodni był więziony w Rzeszowie a następnie wcielony do wojska i skierowany do 4 pułku artylerii w Trieście.
Po powrocie z wojska został restauratorem w Szymbarku. Później zamieszkał w Sanoku. Udzielał się w życiu politycznym miasta. W Sanoku prowadził restaurację zakopiańską. Ze strony władz austriackich spotykał się z różnymi szykanami: zarzucano mu otwarcie restauracji po przekroczeniu godziny policyjnej, rozpijanie młodzieży gimnazjalnej oraz pobicie klienta.
Po zniesieniu propinacji w Galicji i w związku z planowanym na 1911 wejściem w życie ustawy o koncesjach szynkarskich otrzymał w Sanoku jesienią 1910 r. obietnicę nadania koncesji na wyszynk uboczny tj. restaurację. Według stanu z 1912 r. restauracja w Sanoku figurowała pod nazwiskiem Marii Denkiewicz.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w latach 20. II Rzeczypospolitej został awansowany na stopień podporucznika Wojska Polskiego.
Jako wdowiec 10 lutego 1907 r. w Sanoku poślubił wdowę Annę Dudziak, pochodzącą z Szymbarku, zmarłą 31 sierpnia 1920 w Sanoku w wieku 66 lat. Przez ostatnie osiem lat życia był żonaty ze Stefanią z domu Dziewota.
Zmarł 13 grudnia 1928 r. w Sanoku w wieku 83 lat. Został pochowany 15 grudnia 1928 na cmentarzu w Sanoku.
WB
Źródło:
- Marian Hubert Terlecki, Udział Podkarpacia w Powstaniu Styczniowym, Krosno 1997
- https://pl.wikipedia.org
- Białynia-Chołodecki J., Pamiętnik powstania styczniowego
- https://genealogia.okiem.pl/
