Urodził się w miejscowości w Ratzersdorf w Austrii.w 1838 r. Był synem Ignacego i Roży Kahane. Rodzina sprowadziła się do Sanoka w latach 40. XIX w., gdzie ojciec Filipa zatrudniony został na posadzie lekarza miejskiego a później powiatowego.
W styczniu 1863 r. Filip, który był urzędnikiem udaje się do powstania. Przez Kraków dociera do obozu w Ojcowie, dostarczając zarazem 8 sztuk broni palnej i dwa pałasze. Został włączony do oddziału „Żuawów Śmierci” Francoisa Rochebruna. Wziął udział w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. Później walczył u Langiewicza pod Chrobrzem i Grochowiskami, gdzie został ciężko ranny w rękę. W tarnowskim szpitalu podjęta została decyzja o amputacji ręki Filipa. Kilkumiesięczne leczenie i rekonwalescencja nie zniechęciły go do ponownego udania się do powstania.
Wkrótce zaciągnął się pod komendę Wojciecha Komorowskiego. Walczył pod Poryckiem w randze porucznika. Później w wyniku zdrady został uwięziony na pół roku. Po wyjściu z więzienia zostaje objęty dozorem policji.
Po powstaniu styczniowym Filip Kahane podjął studia w Wyższej Szkole Rolniczej w Dublanach pod Lwowem. Zarządzał majątkiem rodzinnym swojej żony Aliny Drozdowskiej, która była córką przyjaciela z czasów powstania. W Łańcucie zamieszkał w 1880 r. Zaangażowany był w różne inicjatywy społeczne np. działał jako prezes Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Wybudował dom, w którym obecnie mieści się pensjonat Pałacyk.
Wydał również Dzieje Żuawa w 40. rocznicę powstania styczniowego. Filip Sanbra Kahane zmarł w Łańcucie 25.11.1915 r. i tam został pochowany na cmentarzu.
