Urodził się 16.08 1908 r. w Michniowie jako syn Romana i Franciszki (z Banaszkowskich) Malinowskich. Gimnazjum i Liceum ukończył w Kielcach. Podjął pracę nauczyciela w Szreniawie i Przybysławicach (pow. Miechów). W czerwcu 1939 r. przeniesiono go do Książa Wielkiego na stanowisko kierownicze w Szkole Podstawowej. W 1929 r. poślubił Genowefę Ślizowską, także nauczycielkę. W latach 1934-1936 (z przerwami) odbył studia w Instytucie Nauczycielskim we Lwowie.
Wcześniej ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Cieszynie oraz odbył wymagane ćwiczenia, uzyskując nominację oficerską oraz stopień podporucznika.
Kampanię wrześniową 1939 r. odbył jako dowódca 9. kompanii III batalionu 11. Pułku Piechoty na linii Śląsk-Tomaszów Lubelski. Nie dostał się do niewoli, lecz z częścią kompanii przybył w Góry Świętokrzyskie i tu rozwiązał kompanię i konno dotarł do Książa Wielkiego. Już w grudniu 1939 r. wstąpił do SZP-ZWZ, został z-cą Komendanta Placówki Książ Wielki, krypt. „Kozioł” – przyjął pseudonim „Słowik”. Nadal kierował zajęciami w Szkole Powszechnej oraz zajął się organizacją tajnego nauczania na poziomie gimnazjum. Po scaleniu TAP z ZWZ został adiutantem komendanta Obwodu Miechów, mjr. Pawła Włoczka („Paweł”). Brał udział w organizacji placówek zrzutowych, odbiorze zrzutów i ich podziale, zgodnie z wytycznymi Komendy Okręgu AK i Obwodu.
Pod koniec 1944 r. Malinowski został mianowany dowódcą Samodzielnego Batalionu Partyzanckiego AK „Suszarnia”. Nastał dla niego trudny okres, niezbędne było demobilizowanie oddziałów leśnych i przygotowanie struktury do zbliżającej się nowej rzeczywistości politycznej i gospodarczej. Po „wyzwoleniu” Juliana Malinowskiego chroniło to, że do 1947 r. pełnił obowiązki kierownika Szkoły Powszechnej w Książu Wielkim. Ale mimo to. w styczniu i marcu 1945 r., był zatrzymywany i przesłuchiwany przez NKWD.
Do kwietnia 1945 r. w miechowskim więzieniu UB przetrzymywało kilkudziesięciu AK-owców. „Słowik” nawiązał kontakt z ppor. Julianem Sochą „Dźwigiem”, byłym dowódcą miechowskiej placówki AK, dając mu wytyczne do zorganizowania akcji rozbicia więzienia i uwolnienia aresztowanych. „Dźwig” sformował i uzbroił 50-osobowy oddział, który w nocy z 24/25 kwietnia uderzył na więzienie UB w Miechowie przy ul. Wolbromskiej. Skutkiem akcji było uwolnienie wszystkich więźniów.
Julian Malinowski od maja 1948 r. objął funkcję podinspektora szkolnego w Bochni, podczas której wyróżnił się sprawnością organizacyjną, ale niestety już w następnym roku został aresztowany przez Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa w Krakowie. Bez wyroku przebywał w więzieniu prawie trzy lata wraz z kilkudziesięcioma dowódcami i oficerami Inspektoratu AK „Maria”. Po październikowej odwilży 1956 r. ppłk Julian Malinowski aktywnie uczestniczył w procesie weryfikacji żołnierzy i partyzantów Inspektoratu Miechowskiego AK „Maria”, a zwłaszcza 106. DP „Dom”. Dokumentował szczególnie działania zbrojne. W tym okresie mieszkał w Krakowie i pracował w administracji Akademii Medycznej.
07.01.1971 r. zginął tragicznie w katastrofie samochodowej – pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Źródła:
- Antoni Iglewski; „PONAR” Wspomnienia z lat 1939-1945; Brześć Kujawski 2012
- Adam Sznajderski; Partyzancka odyseja; Tuchów 2004
- Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski; Rzeczpospolita Partyzancka; Instytut Wydawniczy PAX; Warszawa 1991
- Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski; Inspektorat AK „Maria” w walce t. II Kryptonim „Michał”-„Maria” (1943-VI.1944) Część I; Fundacja Inspektoratu Światowego Związku Żołnierzy AK i Sekcji Obrony Życia Dziecka im. Inspektoratu; Elbląg 2001
