Urodził się 11.12.1907 r. w Stogniowicach, w powiecie miechowskim. Był synem pochodzącego z Górki (obecnie Górka Stogniowska) Stanisława Dudzika oraz Marianny Oziębło ze Stogniowic. Mieczysław miał trzech młodszych braci Edwarda (ur. w 1910 r.), Stanisława (ur. w 1918 r., zmarłego miesiąc po urodzeniu) oraz ponownie Stanisława (ur. w 1919 r.).
15 grudnia 1907 r. Mieczysław Dudzik został ochrzczony w kościele parafialnym w Proszowicach.
Rodzina Dudzików mieszkała w Stogniowicach, gdzie do końca II wojny światowej, Marianna prowadziła znaną w okolicy restaurację (po wojnie zarekwirowana przez władzę ludową). Mieczysław w 1918 r. ukończył sześcioklasową szkołę powszechną. Naukę kontynuował w Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie, ukończone w 1922 r. Od 1923 r. do 1932 r. (z dwuletnią przerwą 1928-30) Mieczysław pracował w Fabryce Maszyn Rolniczych i Przemysłowych w Stogniowicach na stanowisku mechanik – tokarz. Od 1935 do 1939 r. prowadził własny zakład przemysłowy w Proszowicach.
Mieczysław Dudzik nigdy nie założył rodziny. Był jednakże zakochany z wzajemnością w o cztery lata młodszej, pochodzącej ze Stogniowic Aleksandrze Gudowskiej i pragnęli resztę życia spędzić razem. Sprzeciwiały się temu rodziny zakochanych. Taka postawa najbliższych pchnęła Aleksandrę do samobójstwo. Rzuciła się pod nadjeżdżający pociąg. Zmarła kilka dni później w jednym z krakowskich szpitali, gdzie Mieczysław na łożu śmierci przysiągł jej dozgonną miłość (istnieje wersja, że przed jej śmiercią wzięli ślub w szpitalu). Mieczysław nigdy nie zapomniał o niej, nosząc jej zdjęcie przez całą II wojnę światową.
W sierpniu 1939 r., kapral Mieczysław Dudzik został zmobilizowany do 2 Pułku Lotniczego w Krakowie, gdzie pełnił służbę w personelu naziemnym. Po klęsce kampanii obronnej, w październiku 1939 r. Kapral Dudzik trafił do obozu internowanych w Rumuńskim mieście Călimăneşti, gdzie spędził rok czasu. W październiku 1940 r., przez Jugosławię, Grecją oraz Syrię dotarł do Palestyny i dołączył do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich.
W maju 1941 r. znalazł się w centrum szkolenia personelu naziemnego Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii w Blackpool. Do końca wojny, już w stopniu sierżanta, służył jako radiomechanik w 307 Dywizjonie Myśliwskim Nocnym „Lwowskich Puchaczy”. Można domniemywać, że w późniejszym etapie, mógł być szefem brygady radiomechaników w 307 Dywizjonie.
Po zakończeniu II wojny światowej Dudzik z obawy przed represjami pozostał w Wielkiej Brytanii. Pomimo tego jego krewni którzy pozostali w kraju notorycznie byli nękani przez służby ówczesnej władzy. Zamieszkał w Londynie, gdzie znalazł zatrudnienie w wojskowych firmach zbrojeniowych. Mieczysław Dudzik zmarł 03.07.1966 r. w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach (zginął w wypadku samochodowym, a po śmierci jego mieszkanie zostało splądrowane przez nieznanych sprawców). Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Proszowicach. Został odznaczony między innymi: Brązowym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Lotniczym za wojnę 1939-1945 (trzykrotnie).
Biogram przygotowany z pomocą rodziny, Janiny Duraj, Marii Duraj oraz Kazimierza Dudzika.
Opracował: schronyproszowice.pl – Mateusz Serwatowski
Bibliografia:
1) schronyproszowice.pl
2) listakrzystka.pl
3) niebieskaeskadra.pl
4) sobieski.krakow.pl
5) pl.wikipedia.org
6) genealodzy.pl
7) geneteka.genealodzy.pl
