Urodził się 11.02.1898 r. w Kozłowie pow. Miechów jako syn Wincentego i Tekli (z Gacków) Plutów. W młodości był członkiem „Zarzewia” i Polskich Drużyn Strzeleckich przyjmując pseudonimy: „Gołdyn”, „Kuczaba”, „Paprzyca”. W sierpniu 1914 r. wstąpił do I Brygady Legionów. Po „kryzysie przysięgowym” internowany w Szczypiornie. Po zwolnieniu z obozu został zastępcą komendanta Obwodu Miechów POW, a następnie komendantem Obwodu Słomniki oraz dowódcą lotnych oddziałów bojowych w Podokręgu Miechów. W 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego. Pełnił służbę w 25 PP w Piotrkowie. W latach 1926-28 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 31.10.1928 r., po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, otrzymał przydział służbowy do 7 DP na stanowisko oficera sztabu. W 1929 r. został komendantem Okręgu Nr IV Łódzkiego Związku Strzeleckiego (ZS) i oficerem do prac Przysposobienia Wojskowego w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi. W latach 1932-34 był szefem sztabu i zastępcą komendanta głównego ZS. W 1936 r. został szefem Oddziału Wyszkolenia w Dowództwie KOP.
We wrześniu 1939 r. był szefem sztabu 18 DP SGO „Narew”. Od 13.09.1939 r. dowodził improwizowaną grupą bojową. Uniknął niewoli, dotarł do Krakowa. Po klęsce wrześniowej postanowił przedostać się do Armii Polskiej formowanej we Francji, jednak w Krakowie natknął się na Kazimierza Kierzkowskiego, który wciągnął go do pracy konspiracyjnej w tworzonej wówczas Organizacji Orła Białego. W 1940 r. przeszedł z organizacją OOB do ZWZ, gdzie został szefem Oddziału V-O (Łączność) i zastępcą szefa sztabu Komendy Głównej ZWZ –AK. Jako szef Oddziału V-O odegrał kluczową rolę w tworzeniu i rozbudowywaniu łączności technicznej oraz odbioru zrzutów ludzi, sprzętu, poczty i pieniędzy. Został ciężko ranny 04.09.1944 r. podczas bombardowania gmachu PKO przy ul. Jasnej 9. Do końca Powstania przebywał w szpitalu przy ul. Lwowskiej 13. Opuścił stolicę wraz z ludnością cywilną z zamiarem kontynuowania działalności konspiracyjnej. Ostatecznie jednak dostał się do obozu w Pruszkowie, następnie do obozu w Braunschweig, wreszcie skierowany został na roboty przymusowe do Wendeffen, niedaleko Wolfenbüttel. W grudniu 1944 r. został zwolniony, ze względu na zły stan zdrowia.
Wrócił do kraju, gdzie szybko nawiązał kontakt z Komendą Główną AK w Częstochowie. W styczniu 1945 r. został aresztowany przez NKWD w okolicach Częstochowy. Do grudnia 1945 r. był internowany w Kazachstanie. Aresztowany 13 stycznia 1949 r., wyrokiem Rejonowego Sądu Wojskowego w Warszawie z 7 grudnia 1953 r. skazany na 15 lat więzienia. W 1956 r. uwolniony i zrehabilitowany. Po rehabilitacji nie podjął już pracy zawodowej, ze względu na pogarszający się stan zdrowia. Od 1967 r. przebywał na rencie dla zasłużonych.
Za wybitne zasługi został odznaczony: Krzyżem Złotym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Srebrnym KrzyżemZasługi.
Zmarł 05.05.1979 r. i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Źródła:
- http://pl.wikipedia.org
- http://1944.pl
- http://www.dws-xip.pl/
- muzeum-ak.pl
