Urodził się 26.09.1900 r. w Sławicach Duchownych jako syn Jakuba i Marianny z Motyków.
Nie wiadomo dokładnie, kiedy został powołany do wojska, wiadomo natomiast, że służył w 22 Pułku Artylerii Polowej w Przemyślu (31.12.1922 r. wydano mu książeczkę wojskową).
Po odbyciu służby wojskowej poślubił Mariannę Miszczyk z Zarogowa. Małżonkowie otrzymali wtedy od rodziców niewielkie gospodarstwo w północnej części Zarogowa. Michał pracował na roli, był murarzem oraz wyplatał wiklinowe kosze. Umiejętność wyplatania koszy wyniósł z domu rodzinnego w Sławicach, gdzie były duże ilości wikliny rosnącej nad rzeką.
Podczas mobilizacji w sierpniu 1939 r. wcielony w stopniu kanoniera do 6 Pułku Artylerii Lekkiej (6. Art. Regt.), który swą siedzibę miał w Krakowie. Z pułkiem tym przebył cały szlak bojowy, aż do 18 września, kiedy to podczas bitwy o Tomaszów Lubelski dostał się do niewoli. Bitwa o Tomaszów, która trwała od 18 do 20 września 1939 r. jest uznawana za największą bitwę pancerną kampanii wrześniowej.
Początkowo Michał Pogoń przebywał w obozie jenieckim w Nowym Wiśniczu, a następnie w Gonserndorf (Austria) – Stalag XVII.A, Ludwigsburgu – Stalag V.A (Niemcy, Badenia Wittenbergia) oraz w Schildbergu (Ostrzeszów), obecnie woj. wielkopolskie – Stalag XXI.A. Z niewoli został zwolniony w związku z opuchlizną nogi, którą celowo wywołał zanieczyszczając ranę.
Zmarł w miechowskim szpitalu w 1955 roku, pochowano go na Cmentarzu Parafialnym w Miechowie (Sektor 4).
WB
Źródło: biogram opracowany przez wnuka Michała Pogonia – Mirosława Pogonia
