Urodził się 17.06.1904 r. w Sieradzicach jako syn Stanisława Józefa i Lucyny (z Cywińskich) Thuguttów
Ukończył Gimnazjum w Warszawie w 1925 r., a w 1931 r. Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie ze stopniem inżyniera rolnika. W 1931 r. objął kierownictwo gospodarstwa w rodzinnym majątku w Nagorzanach. W latach 1932-1939 był radnym w gminie Nagorzany, członkiem Zarządu Stacji Rolniczo-Doświadczalnej w Sielcu koło Skalbmierza i w latach 1937-1939 członkiem Zarządu Związku Ziemian Powiatu Pińczowskiego.
Służbę wojskową czynną odbył w latach 1929-1930 w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty
w Berezie Kartuskiej. W 1933 r. po odbyciu ćwiczeń w 21 Pułku Piechoty otrzymał nominację na stopień podporucznika rezerwy.
W kampanii wrześniowej 1939 r. nie wziął udziału, chociaż podczas wędrówki wojennej na wschód próbował bezskutecznie otrzymać przydział do wojska.
W latach 1939-1945 był przewodniczącym Rady Głównej Opiekuńczej w gminie Nagorzany,
a równocześnie z nominacji Inspektora Związku Gmin doradcą wójta. W listopadzie 1940 r. wstąpił do Narodowej Organizacji Wojskowej i przyjął pseudonim ps. „Beteha” i „Brat”. Pełnił funkcję dowódcy kompanii kadrowej NOW w Koszycach. Po scaleniu NOW z Armią Krajową (pod koniec 1943 r.), został komendantem Placówki AK “Bartek” (Brzesko Nowe), a następnie dowódcą 3 kompanii IV batalionu 120 Pułku Piechoty “Kawiarnia”.
Położył duże zasługi dla zintegrowania scalonych żołnierzy NOW i Chłostry (plutonów Batalionów Chłopskich), dla zorganizowania pełnej kompanii bojowej, dla wyszkolenia całych stanów osobowych, dla zapewnienia bezpieczeństwa konspiracji i ludności cywilnej.
Po odbyciu kursu dowódców w lesie sancygniowskim został 11.11. 1944 r. mianowany porucznikiem.
W połowie stycznia 1945 r. opuścił Nagorzany, 08.03.1945 r. został wraz z siostrą aresztowany w krakowskim mieszkaniu rodziców. Piętnaście dni później obydwoje wywieziono z Krakowa z dużym transportem Polaków i Niemców do ZSRR, gdzie przebywali jako internowani w obozach pracy.
13.08.1945 r. w obozie w Krasnowodzku (Turkmenia) zmarła Wanda Thuguttówna, zaś 31.12.1946 r. w Nuzalu na Kaukazie przy pracy na drodze górskiej Bohdan stracił lewą nogę. Do Polski został repatriowany 14.04.1948 r. Jako inwalida zamieszkał wraz z rodzicami w Zakładzie Helclów w Krakowie.
W latach 1948-1952 był dwukrotnie aresztowany przez UB i sądzony za działalność w AK. W więzieniu spędził trzy lata i osiem miesięcy. Otrzymane wyroki zostały po “odwilży październikowej” 1958 r. uznane za niebyłe.
Po wyjściu z więzienia pracował w: Zakładach Mięsnych w Krakowie, Krakowskiej Hodowli Roślin i Centrali Nasiennej w Krakowie oraz w Rolniczych Zakładach Doświadczalnych UJ. Na mocy ustawy o stopniu inżyniera z dnia 28.01.1948 r. otrzymał w SGGW stopień magistra nauk agrotechnicznych. Z dniem 01.01.1977 r. przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Domu Pogodnej Jesieni w Krakowie.
W wyniku weryfikacji stopni i odznaczeń otrzymał z Koła b. Żołnierzy AK w Londynie: Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Walecznych, Krzyż AK i Medal Wojska 1, 2, 3 i 4. W kraju – po październikowej odwilży – Krzyż Partyzancki, a później Krzyż Kawalerski, Oficerski i Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Został również zweryfikowany w stopniu kapitana, a następnie awansowany do stopnia majora rezerwy.
zm. 20.02.2002 r. w Krakowie, prochy złożono na Cmentarzu Rakowickim)
Źródła:
- Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski; Rzeczpospolita Partyzancka; Instytut Wydawniczy PAX; Warszawa 1991
- Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski; Inspektorat AK „Maria” w walce t. II Kryptonim „Michał”-„Maria” (1943-VI.1944) Część I; Fundacja Inspektoratu Światowego Związku Żołnierzy AK i Sekcji Obrony Życia Dziecka im. Inspektoratu; Elbląg 2001
- Stanisław Piwowarski, notatki dot. 105 Dywizji Piechoty Armii Krajowej
- Leopold Bogacki, Kartki z historii 106 DPAK. 50 lat Armii Krajowej 1942-1992, Warszawa 1991 r.
