Urodzony w 1843 r. we wsi Marianka, w parafii Nastasów w rejonie tarnopolskim. Był synem Jana Zbrożka ( zmarłego w 1863 r.) oraz Aleksandry z Wszelaczyńskich. Po ukończeniu gimnazjum tarnopolskiego studiował prawo we Lwowie. W roku 1862/1863 zapisał się na wydział prawny UJ w Krakowie. Po wybuchu powstania styczniowego udał się do obozu w Ojcowie. Wziął udział w bitwie miechowskiej 17 lutego 1863 r. Tam został ciężko ranny. Po przewiezieniu do Krakowa, zmarł 2 marca w wieku 20 lat. Został pochowany na miejscowym cmentarzu. Jego dwaj młodsi bracia: Piotr i Jan (autor pamiętników), również wzięli udział w powstaniu styczniowym. Medyński A. w książce „W półwiekową rocznicę: powstańcom i organizatorom tarnopolszczyzny w hołdzie”, wydanej w 1913 r. w Tarnopolu tak pisał o Józefie Zbrożku: Przepiękny charakter, świetlana postać dzielnego młodzieńca po dzień dzisiejszy z czcią jest wspominany wśród tych, którzy go znali.
Źródło:
- Kolumna, Pamiątka dla rodzin polskich krótkie wiadomości o straconych na rusztowaniach, rozstrzelanych, poległych i zmarłych na wygnaniu syberyjskiem i tułactwie ofiar z 1861-1866 roku: ze źródeł urzędowych, dzienników, jak niemniej z ustnych podań osób wiarygodnych i towarzyszy broni
- Medyński A., W półwiekową rocznicę: powstańcom i organizatorom tarnopolszczyzny w hołdzie, Tarnopol 1913.
- Czas Nr 51 z 1863 r.
MF
